672 lata temu wybuchła w Europie epidemia czarnej śmierci. Jedna z największych epidemii w dziejach świata. Ta straszna epidemia wybiła prawie 1/3 część ludzkości czternastowiecznej Europy. Za jej przyczynę uważa się bakterię pałeczki dżumy, która te dżumę powodowała.
Skąd ta choroba wzięła się w Europie?
Zaraza ta trafiła do Europy najprawdopodobniej z Chin, gdzie wybuchła epidemia. Potem przez jedwabny szlak dotarła na Krym, a stamtąd już do basenu Morza Śródziemnego, a następnie już na całą Europę. Choroba ta była najpewniej roznoszona przez pchły, które pasożytowały na szczurach żyjących na statkach handlowych.
Jakie były przyczyny epidemii?
Było wiele przypuszczeń co do przyczyny tej epidemii. O wybuch zarazy oskarżani byli truciciele, Żydzi czy „źli chrześcijanie”. Mówiono także, że powodem wybuchu tej choroby było tzw. „morowe powietrze”, którym określano ówcześnie wszelkie choroby przenoszone drogą kropelkową. Twierdzono również, że epidemia dżumy wynikała z kary za grzechy. Ludzie w pośpiechu nawracali się, spisywali testamenty. Zamykane były bramy miast, aby nie wpuszczać osób zarażonych. To jednak alternatywne przyczyny tej choroby. Tak naprawdę możemy domyślać się, że prawdziwą przyczyną choroby był brak higieny, a także zwierzęta, które zamieszkiwały ulice i roznosiły różnego rodzaju pasożyty.
Jakie były objawy czarnej śmierci?
Przyjmuje się, że czarna śmierć, która doprowadziła do śmierci zatrważającą ilość osób, to była dżuma. Atakowała ona organizm człowieka bardzo szybko. Od chwili zarażenia do chwili śmierci mijało najczęściej około 5 dni. Głównymi objawami tej choroby była: wysoka gorączka, obrzęk węzłów chłonnych, wymiotowanie krwią
Jakie były następstwa tej choroby?
Główną i najważniejszą konsekwencją tej choroby była śmierć milionów osób. Szacuje się, że na dżumę ówcześnie zmarło około 70 – 200 mln ludzi. Śmierć zebrała ogromne żniwo. Epidemia ta przyczyniła się także do prześladowania wielu ludzi, którzy byli obwiniani o zarazę. Oskarżano m.in. Żydów, cudzoziemców, żebraków itd.
