Posągi na Wyspie Wielkanocnej nazywane są przez tubylców „moai”, ich waga wynosi około 80 ton, a wysokość około 10 metrów. Na miejscu znajduje się dokładnie 887 takich posągów. Moai powstały w kraterze wulkanu Rano Raraku i są nieodłączną częścią kultury Rapa Nui.
Co symbolizują posągi z Wyspy Wielkanocnej?
Te, które zwracają swe oblicza ku morzu, czyli Ahu Akivi, zwane również „Siedmioma odkrywcami”, nazywa się strażą bądź zwiadowcami króla. Cała reszta moai stoi zwrócona do morza plecami. Niektóre z posągów mają na głowach niby kapelusze, zwane „pukao”. „Pukao” stanowi symbol typowego koka polinezyjskiego, noszonego kiedyś przez mieszkańców Wyspy Wielkanocnej. Najlepiej zachowane moai nzwane zostały Ahu Tongariki.
Kogo przedstawiają posągi? Dla kogo zostały postawione?
Na to pytanie niestety nie ma dokładnej odpowiedzi. Naukowcy przypuszczają jednak, iż posągi z Wyspy Wielkanocnej, ze względu na bardzo podobny wygląd każdego z nich (wydatne brzuchy, dłonie na nich splecione, krótki masywne nogi), przedstawiają uprzywilejowaną część społeczności Rapa Nui – kastę „długouchych” (zdecydowana większość moai posiada wykute w kamieniu długie uszy, które wydłużane najprawdopodobniej były u żyjących poprzez noszenie wielu bogatych ozdób). Na Wyspie Wielkanocnej znaleźć również można kilka posągów przedstawiających postaci o uszach krótkich, które mogą symbolizować część nieuprzywilejowaną społeczności, sługów czy budowniczych owych posągów – kastę „krótkouchych”.
Skąd pochodziła cywilizacja Wyspy Wielkanocnej?
Najczęściej przypuszcza się, iż członkowie społeczności tej Wyspy przybyli na nią z archipelagu Markizów. Kolejnym częstym przypuszczeniem jest to, iż Wyspa Wielkanocna została kolonią Inków oraz Polinezyjczyków (w jej drugiej części). Dopiero później miał się rozwinąć na Wyspie system kastowy.
