Powstanie warszawskie to jeden z najodważniejszych czynów ludności na okupowanych terenach w czasie drugiej wojny światowej. Heroiczna walka i poświęcenie w obronie wolności i przeciwstawienie się okupantom zasługuje na największą pochwałę.
Inne oblicze Powstania
Wiele mówi się o walce powstańców, o ich losach, o nierównej bitwie, którą przyszło im stoczyć. Jednak Powstanie warszawskie ma także drugie oblicze – nie dotyczyło tylko osób, które chwyciły za broń, ale także cywilnych mieszkańców miasta, którym przyszło zmierzyć się z tym strasznym wydarzeniem. Niewielu z nas myśli w tym wypadku o tych zwykłych ludziach. Ludziach, którzy żyli w okupowanym mieście, a potem mieście ogarniętym powstańczą walką o honor i ojczyznę.
Okupowana Warszawa
Życie w okupowanym mieście było niezwykle trudne. Śmierć czyhała na każdym kroku. Wychodząc na ulicę nigdy nie można było być pewnym, że wróci się żywym do domu. Łapanki, uliczne egzekucje były na każdym kroku. Strach o najbliższych, o ich życie, które w każdej chwili mogło zostać przerwane, paraliżował wszystkich.
Głód
Największym problemem okupowanej Warszawy oraz Warszawy z czasów Powstania był przede wszystkim głód. Trudności ze zdobyciem pożywienia, reglamentowana ilość najpotrzebniejszych produktów spożywczych sprawiała, że większości mieszkańców doskwierał głód. Głód tak ogromny, że czasem prowadził do śmierci z wycieńczenia. Racje żywnościowe były tak niskie, że za wszelką cenę starano się zdobyć pożywienie w inny sposób. Kwitł nielegalny handel, a ceny podstawowych produktów były niezwykle wysokie, dla większości osób wręcz niewyobrażalne.
Choroby
Codziennością mieszkańców okupowanej Warszawy były także choroby. Brak odpowiedniej opieki lekarskiej, wspomniane wcześniej niedożywienie i bieda prowadziły wiele osób do ciężkich chorób kończących się często śmiercią. Szczególnie dotyczyło to nowo narodzonych dzieci czy osób starszych, które są o wiele bardziej podatne na wszelkie choroby zakaźne czy związane z brudem lub pasożytami.
