Bitwa pod Grunwaldem – największa bitwa w średniowiecznej Europie
Połączone siły polskie i litewskie, wspomagane przez niewielkie wojska Mołdawskie, Tatarskie oraz najemników z Czech i Moraw 15 lipca 1410 roku odniosły wielkie zwycięstwo nad wojskami zakonu krzyżackiego, wspieranego przez kwiat rycerstwa zachodnioeuropejskiego, przybyłego na pola Grunwaldu za wezwaniem wielkiego mistrza zakonu Ulricha von Jungingena. Dokonane głownie rękami polskich rycerzy zwycięstwo odbiło się szerokim echem we wszystkich zakątkach Europy i stało się aktem założycielskim potężnego w późniejszych wiekach państwa polsko-litewskiego.
Przebieg bitwy:
Początkiem bitwy była szarża jazdy litewskiej oraz tatarskiej, na którą siły zakonu odpowiedziały ostrzałem artyleryjskim. Później nastąpił atak ciężkiej jazdy krzyżackiej, w którym Krzyżacy zdołali odepchnąć w stronę lasu większość sił litewskich. Na drugim skrzydle bitwy ponosiły jednak dotkliwe straty w walce z głównymi siłami polskiego Króla. Później obie strony rzuciły do walki swoje odwody i po zaciętej walce Polacy i Litwini otoczyli wrogów, odnosząc ostateczne zwycięstwo. Końcową fazą bitwy był pościg za uchodzącymi wojskami krzyżackimi oraz przejmowanie licznych zdobyczy wojennych.
Późniejsze echa bitwy:
Tak wielkie zwycięstwo spowodowało, że Król Władysław Jagiełło stał się jednym z najpotężniejszych władców europejskich, jednak część badaczy twierdzi, że strona polska nie wykorzystała w pełni zaistniałej sytuacji. Nie udało się także zdobyć krzyżackiej stolicy, Malborku. Przeszedł on ostatecznie w polskie ręce dopiero wiele lat później.
W dzisiejszych czasach, na pamiątkę minionych wydarzeń obchodzone są coroczne Dni Grunwaldu, wraz z największą w całej Europie inscenizacją średniowiecznej bitwy. Ponadto pole grunwaldzkie ciągle czeka na przeprowadzenie badań archeologicznych z prawdziwego zdarzenia.
